อุปมาพรหมจรรย์กับแก่นไม้ สะเก็ดพรหมจรรย์ เปลือกพรหมจรรย์ กระพี้พรหมจรรย์ แก่นพรหมจรรย์ สรุปพรหมจรรย์ พระพุทธรูปยุคคันธาระ พระพุทธรูปยุคอู่ทอง ยุคคุปตะและหลังคุปตะ พระพุทธรูปยุคปาละเสละ พระพุทธรูปยุคทราวดี ยุคลานนาและเชียงแสน ยุคมถุราอมราวดี พระพุทธรูปยุคลังกา พระพุทธรูปยุคลบบุรี พระพุทธรูปยุคสุโขทัย พระพุทธรูปยุคศรีวิชัย ยุคอินเดียโบราณ ทำบุญตักบาตร รักษาศีล ฟังเทศน์ฟังธรรม ทุกวัน วันอาสาฬหบูชา             อาสาฬหบูชา แปลว่า การบูชาในวันเพ็ญเดือน ๘ เป็นวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาวันหนึ่ง โดยเป็นวัน ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงพระธรรมเทศนาเป็นครั้งแรกหลังจากที่ไดตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ เรียกว่าปฐมเทศนา พระธรรมเทศนากัณฑ์ที่ทรงแสดงในวันนั้นมีชื่อว่าธรรมจักกัปปวัตตนสูตร  ผู้ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมโปรด ในวันนี้คือ พระปัญจวัคคีย์             เนื้อหาของพระธรรมเทศนาที่แสดงในวันนี้ เกี่ยวกับที่สุดโต่ง ๒ ประการที่ไม่ควรประพฤตปฏิบัติคือ               ๑. อัตตกิลมถานุโยคคือ การทำตนให้ลำบากเปล่าคือ ความพยายามเพื่อบรรลุผลที่มุ่งหมายด้วยวิธี ทรมานตนเองให้ได้รับความลำบากต่าง ๆ           ๒. กามสุขัลลิกานุโยค คือ การทำตนให้พัวพันหมกมุ่นอยู่ในกามสุขโดยที่สุดโต่งทั้ง ๒ ประ การนี้ ม่ใช่หนทางที่จะหลุดพ้นความทุกข์ ซึ่งพระองค์ได้ลองประพฤติบัติมาแล้ว แต่ก็ไม่สามารถที่จะบรรลุความพ้น ทุกข์ได้จากนั้น พระองค์ทรงแสดงอริยสัจ ๔ ประการ ซึ่งเป็นความจริงอันประเสริฐหรือหลักความจริงที่ทำให้บุคคล เป็นผู้ระเสริฐ ๔ ประการ คือ                 ๑. ทุกข์ คือ ความไม่สบายกายไม่สบายใจ ได้แก่ ขันธ์ ๕                 ๒. สมุทัย   คือ   เหตุเกิดทุกข์  ได้แก่  ตัณหา๓ประการ  คือกามตัณหาภวตัณหาและ  วิภวตัณหา                 ๓. นิโรธ คือ ความดับทุกข์                 ๔. มรรค คือ หนทางที่จะนำไปสู่ความดับทุกข์ ได้แก่อัฏฐังคิกมรรคคือมรรคมีองค์ ๘ มีสัมมาทิฏฐิเป็นต้น             เมื่อพระพุทธเจ้าแสดงพระธรรมเทศนาจบลงพระอัญญาโกณฑัญญะได้เกิดดวงตาเห็นธรรมแล้ว  ปัญจวัคคียก็    ทูลขออุปสมบท กับพระพุทธเจ้าพระองค์จึงประทานเอหิภิกขุอุปสัมปทาให้แก่พระปัญจวัคคีย์จึงถือ ได้ว่าวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๘ นี้เป็นวันที่พระรัตนตรัยคือพระพุทธ พระธรรม แล ะพระสงฆเกิดขึ้นครบบริบูรณ์การ ประกอบพิธีกรรมในวันอาสาฬหบูชาในอดีตไม่ปรากฏชัดว่ามีหรือไม่จวบจนถึงปีพ.ศ.๒๕๐๑คณะสังฆมนตรี ได้มีมติ เห็นชอบให้กำหนดวันอาสาฬหบูชาเป็นวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาวันหนึ่งเช่นเดียวกับวันมาฆบูชาและวิสาขบูชา ตามข้อเสนอของสังฆมนตรีช่วยว่าการองค์การศึกษา (พระธรรมโกศาจารย์ วัดมหาธาตุ ) แล้วเสนอไปยังรัฐบาล ให้กำหนดเป็นวันสำคัญทางราชการด้วย  คณะรัฐมนตรีได้มีมติเห็นชอบ  เมื่วันที่ ๒๑ กรกฎาคม๒๕๐๑และ มีระเบียบรับรองเมื่อวันที่๒๓ กรกฎาคม ๒๕๐๑ คณะสั งฆมนตรี ได้กำหนดวันอาสาฬหบูชาเป็นวั นสำคัญทาง พระพุทธศาสนาและได้กำหนดระเบียบปฏิบัติหรับคณะสงฆ์จวบจนปัจจุบัน             เพราะฉะนั้นวันอาสาฬหบูชาจึงมีความสำคัญสรุปได้ดังนี้             ๑. เป็นวันแรกที่พระพุทธองค์ทรงประกาศพระศาสนา             ๒. เป็นวันแรกที่พระพุทธองค์ทรงแสดงปฐมเทศนาชื่อว่า ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร             ๓. เป็นวันแรกที่บังเกิดขึ้นแห่ง พระอริยสงฆ์องค์แรก             ๔. เป็นวันแรกที่บังเกิด สังฆรัตนะ ทำให้บริบูรณ์เป็น พระรัตนตรัย ได้แก่พระพุทธรัตนะ พระธรรมรัตนะ และพระสังฆรัตนะ             ครั้นวันอาสาฬหบูชา ซึ่งจัดเป็นวันสำคัญที่ขอเรียกว่า วันสังฆาภิลักขิตสมัย หมายถึงเวลากำหนดเพื่อ กระทำบูชาเป็นการระลึกพระอริยสงฆ์ ได้เวียนมาบรรจบครบรอบ หนึ่งปีจึงมีครั้งหนึ่ง ก็พึงพร้อมใจกันกระทำ อามิสบูชาและปฏิบัติบูชาให้เต็มวัน เต็มพิธี และเต็มใจ ให้สมกับที่เป็นวันสำคัญวันหนึ่งของพระพุทธศาสนา พระไตรรัตนานุภาพและคุณความดีต่างๆ ที่กระทำแล้ว จะบันดาลให้ท่านประสบสุขสวัสดิ์และโชคดีทุกประการ