เขาบวชอย่างนั้นแล้ว ยังลาภสักการะและความสรรเสริญให้บังเกิดขึ้น.เขาไม่มีความยินดีมีความดำริ ยังไม่เต็มเปี่ยม ด้วยลาภสักการะและความสรรเสริญนั้น. เขาไม่ยกตน ไม่ข่มผู้อื่น เพราะลาภสักการะและความ สรรเสริญอันนั้น. เขาย่อมไม่มัวเมา ไม่ถึงความประมาทเพราะลาภสักการะและความสรรเสริญอันนั้นเมื่อเป็น ผู้ไม่ประมาทแล้ว ย่อมยังความถึงพร้อมแห่งศีลให้สำเร็จ. เขามีความยินดีด้วยความถึงพร้อมแห่งศีลนั้น แต่มีความ ดำริยังไม่เต็มเปี่ยม.เขาไม่ยกตนไม่ข่มผู้อื่นเพราะความถึงพร้อมแห่งศีลนั้น, เขาย่อมไม่มัวเมาไม่ถึงความประมาท เพราะความถึงพร้อมแห่งศีลนั้น เมื่อเป็นผู้ไม่ประมาทแล้ว ย่อมยังความถึงพร้อมแห่งสมาธิให้สำเร็จ.เขามีความยินดีมี ความดำริเต็มเปี่ยมด้วยความถึงพร้อมแห่งสมาธินั้น.เพราะความถึงพร้อมแห่งสมาธิ นั้นเขาย่อมยกตนข่มผู้อื่นว่าเรา มีจิตตั้งมั่น มีจิตมีอารมณ์เป็นอันเดียว ส่วนภิกษุอื่นนอกนี้ มีจิตไม่ตั้งมั่นมีจิตหมุนไปผิดแล้ว. เขาย่อมมัวเมาถึงความ ประมาท เพราะความถึงพร้อมแห่งสมาธินั้นเมื่อฅเป็นผู้ประมาทแล้วย่อมอยู่เป็นทุกข์ ดูกรภิกษุทั้งหลายภิกษุนี้เราเรียกว่าได้ถือเอาเปลือกแห่งพรหมจรรย์ และถึงที่สุดแค่เปลือกนั้น.